به نقل از «ایسنا»

اخذ مجوز خانه کودک

تاریخ انتشار: ۱۰ شهریور ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۹۷۹۴۲۵

آیا تا کنون نام خانه کودک به گوشتان خورده‌است؟ برای داشتن جامعه‌ای شاد و موفق باید روی کودکان این مرز و بوم سرمایه‌گذاری کرد. خوشبختانه خانه کودک شرایط مناسبی را برای رسیدن به این مقصود فراهم می‌کند.

به گزارش ایسنا، بنابر اعلام اندیشه آسیا، بدون شک می‌توان با پرورش درست و اصولی فرزندان در جهت خواسته‌ها و توانمندی‌هایشان، به ساختن ایرانی آباد کمک کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همه ما به خوبی می‌دانیم که اشتغال در حوزه علایق و توانمندی‌ها، لذت بیشتری دارد و در بسیاری از مواقع این علاقمندی منجر به شکوفایی بیشتر و ظهور خلاقیت‌ها در کار می‌شود. به همین دلیل توصیه می‌شود تا والدین خیلی زود به فکر شناخت علاقمندی‌ها و توانمندی‌های فرزندانشان باشند. به این ترتیب ضمن بسترسازی مناسب برای پیشرفت و کسب موفقیت فرزندانشان گامی مهم و اصولی برای توسعه و آبادانی ایران عزیزمان برداشته‌اند.
متاسفانه در زندگی امروز که دنیای مدرن و ماشینی والدین را به شدت مشغول کرده‌است، زمان کافی برای رسیدگی به کودکان در اختیار نیست. در چنین شرایطی خانه کودک یک انتخاب ایده‌آل برای استعدادیابی و پرورش صحیح  کودکان است. تمامی کودکان می‌توانند به طور روزانه و برای چند ساعت از خدمات خانه کودک بهره‌مند شوند.
خانه کودک از بخش‌های مختلف: هنری، فرهنگی، ورزشی، آموزشی و… تشکیل شده‌است. به این ترتیب کودکان می‌توانند با توجه به سلیقه خود در هر یک از این بخش‌ها حضور داشته باشند. بنابراین می‌توان با استعدادیابی کودکان در زمان مناسب، با دقت بیشتری مسیر رشد و توسعه آنها را شناسایی کرد.
عموما مراقبت و آموزش کودکان  در خانه کودک به عهده مربیان مجرب است. آنها با قصه‌گویی، بازی و آموزش به شناخت بیشتری از استعدادها و توانایی‌های کودکان می‌رسند.

ضرورت تاسیس خانه کودک

خانه کودک تاثیر فراوانی بر رفتار کودکان دارد. به‌طور کلی می‌توان این تاثیرها را به دو بخش کوتاه مدت و دراز مدت تقسیم نمود.

تاثیر کوتاه مدت:

همواره این نکته را به‌خاطر داشته باشید که کودکان  بمب انرژی هستند. انباشته شدن انرژی در آنها موجب آشفتگی و کلافگی‌شان می‌شود. متاسفانه زندگی ماشینی و آپارتمانی امروز موجب شده‌است که فضای مناسبی  برای تخلیه انرژی کودکان در دسترس نباشد. ضمن اینکه مشغله زیاد والدین زمان زیادی را برای وقت‌گذرانی با کودکان باقی نگذاشته‌است. در چنین شرایطی خانه کودک به‌عنوان یک نجات‌دهنده عمل می‌کند و با ایجاد سرگرمی و آموزش دادن به کودکان موجب شادی آنها می‌شود.

تاثیر طولانی مدت:

در خانه‌های کودک کارگاه‌هایی تخصصی زیادی در حوزه‌های مختلف تشکیل می‌شود که حضور کودکان در این کارگاه‌ها به کسب شناخت بیشتر از علایق و توانمندی‌های آنها منجر می‌شود. این کارگاه‌ها با عناوینی مثل: آداب معاشرت، سفالگری، موسیقی و… به والدین معرفی می‌شوند. بدون شک حضور کودکان در این کارگاه‌ها زمینه‌ساز ساخت آینده‌ای روشن است. به‌این ترتیب می‌توانند در سال‌های آتی  در عرصه‌های مختلف اجتماعی  حضور موفقی داشته باشند.
در این کارگاه‌ها از تکنیک‌ها، مهارت‌ها،  روش‌ها و ابزارهای مختلفی برای پروش استعداد کودکان استفاده می‌شود.

حوزه‌های فعالیت خانه کودک جهت تاسیس خانه کودک

ایجاد فضایی شاد به‌منظور وقت گذراندن کودکان ساده‌ترین  و ابتدایی‌ترین اقدامی است که در خانه کودک به آن پرداخته می‌شود. هدف اصلی از برپایی خانه کودک تربیت انسان‌هایی هدفمند، بامهارت، با انگیزه و امیدوار برای آینده است.

اهداف خانه کودک

به طور کلی می‌توان فعالیت خانه کودک را به سه بخش تقسیم کرد. این سه بخش عبارتند از:

کارگاه‌های خلاقیت، مهارت پروری و… برای استعدادیابی کودکان بازی با کودکان(این بازی‌ها در راستای استعدادیابی و شناخت علاقمندی‌های کودک انجام می‌شود.) اردوهای تفریحی برای والدین و کودکان شرایط تاسیس خانه کودک

برای تاسیس خانه کودک باید به موارد زیادی توجه شود. به عنوان مثال انتخاب مکانی با مساحت استاندارد یک موضوع قابل توجه در زمان تاسیس است. خانه کودک وسیع از شرایط ایده‌آل تری برای بازی و آموزش کودکان برخوردار است. ناگفته نماند که باید در زمان انتخاب محل تاسیس خانه کودک به استانداردها و قوانین ارگان صادرکننده مجوز فعالیت توجه گردد
بر طبق این استانداردها باید مکان بازی کودکان، وسایل بازی و پله‌ها ایمنی سازی شود. پس از آن باید تجهیزات و وسایل بازی استاندارد و متنوع برای کودکان خریداری شود. هرچه تنوع و کیفیت وسایل و تجهیزات بیشتر باشد، شرایط توسعه کار نیز آسان‌تر خواهدشد.
به‌طور کلی باید به‌منظور اخذ مجوز تاسیس خانه کودک از شرایط عمومی و اختصاصی مختلفی پیروی کرد. ضمن اینکه داشتن سرمایه کافی، پرداخت هزینه‌های مربوطه و انتخاب پرسنل و مربیان واجد شرایط از دیگر شرایط اخذ مجوز خانه کودک به‌شمار می‌روند.
بر طبق قانون قواعد و استانداردهای مختلفی برای محل تاسیس، متقاضی تاسیس، پرسنل مجموعه و… در نظر گرفته شده است که بررسی  و پیروی از آنها زمان زیادی را طلب می‌کند. به همین دلیل توصیه می‌شود تا در ابتدای کار از افراد متخصص در حوزه تاسیس خانه کودک کمک گرفته شود تا فرآیند اخذ مجوز در بازه زمانی کوتاه‌تری طی شود.

برای تاسیس خانه کودک با اندیشه آسیا همگام شوید!

همان طور که پیشتر گفته شد، تاسیس خانه کودک باید و نبایدهای زیادی را در برگرفته است. این قوانین از انتخاب محل تاسیس گرفته تا انتخاب رنگ مناسب برای فضای داخلی و مهارت نیروی کار را شامل می‌شود. به دلیل پیچیدگی‌ها و گستردگی قوانین تاسیس خانه کودک باید از مشاوران و کارشناسان این حوزه کمک گرفته شود. بدون شک بدون کمک کارشناسان و متخصصین این حوزه رسیدن به هدف موجب تلف شدن زمان و هزینه‌های زیادی خواهدشد.
شما می‌توانید تمامی کار خود را از مرحله اخذ مجوز خانه کودک تا مرحله جذب نیرو به کارشناسان مجموعه مشاورین اندیشه آسیا بسپارید. کارشناسان این مجموعه از ابتدا تا انتها در کنار شما هستند.
متقاضیان تاسیس خانه کودک می‌توانند در بخش‌های مختلف: اخذ مجوز، انتخاب محل مناسب، انتخاب تجهیزات و امکانات، انجام تبلیغات و جذب نیروی کار خبره و حرفه ای از تجربیات و مشاوره‌های کارشناسان اندیشه آسیا بهره‌مند شوند.
لطفا به‌منظور کسب اطلاعات بیشتر در خصوص خدمات مجموعه مشاورین اندیشه آسیا در حوزه مشاوره تخصصی اخذ مجوز خانه کودک با شماره تلفن 88906598-021 تماس حاصل فرمایید.
منبع:
اندیشه آسیا
انتهای رپرتاژ آگهی

منبع: ایسنا

کلیدواژه: موسسه اندیشه آسیا تاسیس خانه کودک تاسیس خانه کودک توانمندی ها کارگاه ها خانه کودک اندیشه آسیا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۹۷۹۴۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

راهکارهای جایگزین تنبیه بدنی در کودکان

یک روانشناس در مورد تنبیه کودک گفت: شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.

به گزارش ایسنا، سحر پهلوان‌نشان روانشناس کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایسنا با بیان تعریف تنبیه از دیدگاه روانشناسی گفت: در روانشناسی کودکان و نوجوانان، تنبیه را به عنوان یکی از شیوه‌های رایجی که ذیل رفتار درمانی به شمار می‌آید در نظر می‌گیرند، شیوه‌ای که برای آموزش برخی از مفاهیم یا اجتناب از انجام برخی از موارد، توسط خانواده‌ها یا افرادی که در حوزه آموزش، تعلیم و تربیت هستند می‌تواند اعمال شود.

شکل‌های مختلفی از تنبیه وجود دارد

این روانشناس در ادامه با بیان اینکه کلمه تنبیه در نظر عوام، همان تنبیه فیزیکی و بدنی است، گفت: ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد. در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی‌دهیم. بنابراین شما می‌توانید با استفاده از محرومیت‌سازی، محدویت‌های کلامی یا تقویت منفی به صورت غیرفیزیکی کودک را تنبیه کنید. چرا که تنبیه بدنی می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را برای کودک به همراه داشته باشد.

از تنبیه بدنی در موارد خاصی استفاده می‌شود

پهلوان نشان تأکید کرد: تنبیه‌ها اگر بخواهند مؤثر باشند نباید جسمی و فیزیکی باشند مگر در مواقعی که یک آسیب جدی متوجه کودک می‌شود یا کودک ناخواسته آسیب جانی که به فرد دیگر یا به اموال و دارایی دیگران وارد می‌کند. مثلاً  آتش‌افروزی‌هایی که برخی کودکان انجام می‌دهند یا بازی‌های خطرناکی که می‌تواند حتی منجر به مرگ کودک یا فرد همسال او شود. یا برای بچه‌هایی که سابقه مشکلات رفتاری مانند اوتیسم و کم‌توانی ذهنی‌ دارند، چون قوه ادراک آنان از لحاظ شناختی رشد پیدا نکرده است. در برخی مواقع از تنبیه‌های فیزیکی هم استفاده می‌شود. ولی در مواردی غیر از این، بیشتر توصیه می‌شود که از شیوه تنبیه‌های غیر جسمی مثل تقویت منفی، محروم‌سازی، تقویت‌های مثبت و .. استفاده شود.

ما شکل‌های مختلفی از تنبیه را داریم برای مثال شکلی از تنبیه می‌تواند به شکل تقویت منفی باشد.در شکل دیگر از تنبیه، کودک از موضوع مثبتی که برای او لذت یا خوشحالی به همراه داشته دور شود، یا در اختیار او قرار نمی دهیم. محرومیت سازی، تنبیه‌های غیرکلامی مانند سکوت یا پاسخ ندادن پدر یا مادر در موقعیت‌های مدنظر آنها، شیوه های دیگری از تنبیه غیر جسمی هستند.

عوامل تأثیرگذار بر تنبیه کودکان

این روانشناس ادامه داد: برای آموزش مفاهیم خاص مانند نظم نخست باید منظور خود از نظم را برای کودک مشخص کنیم. به کودک نشان دهیم رعایت نظم می‌تواند پیامدهای مثبت به همراه داشته باشد و عدم رعایت  آن می‌تواند به تنبیه‌های مانند محرومیت از امتیاز خاص منجر شود.‌

وی افزود: نکته دوم درباره مؤثر بودن تنبیه‌ها این است که باید متناسب با کاری که کودک انجام داده یا نداده، تنبیه انجام شود. مثلاً اگر کودک درس خود را نخواند ما نمی‌توانیم به او بگوییم که خوب من به تو قول داده بودم که آخر هفته تو را به شهربازی ببرم و الان نمی‌برم. قول‌هایی که به کودک داده می‌شود اساساً باید اجرا شوند. در واقع در حال حاضر عدم اجرای این قول یک بی‌اعتمادی را در کودک ایجاد می‌کند. بنابراین تنبیه یا محرومیت مد نظر باید حول‌ محور همان موضوع و یا در فاصله‌ی نزدیک به آن موقعیت و نه در روزهای آینده باشد.

پهلوان نشان خاطرنشان کرد: شدت تنبیه‌ها باید متناسب با سن کودک در نظر گرفته شود مثلاً زمانی باید صحبت از محروم‌سازی شود که کودک کار اشتباهی را انجام داده است. این زمان بندی باید براساس سن کودک باشد یعنی اگر کودک 3 ساله است حدوداً بین 3 تا 6 دقیقه بعد از انجام کار خطا، تنبیه مناسب صورت گیرد.

این روانشناس گفت: توصیه ما این است که والدین بیشتر بر روی رفتارهای مثبت کودک تمرکز کنند که بتواند برای کودک تشویق به همراه داشته باشد. از این رو وقتی کودک خطایی انجام می دهد و در لحظه مورد تنبیه قرار می‌گیرد باید کوچک‌ترین اتفاق مثبت را هم مورد تشویق قرار داد. این تشویق‌ها می‌تواند تصدیق کلامی، تشویق اجتماعی و نظام اقتصاد ژتونی(پاداش دادن به کودک درقبال رفتارهای مطلوب) باشد. تا کودک برای انجام رفتارهای درست، انگیزه بیشتری پیدا کند. با این شیوه اگر کودک برای جبران اشتباه تلاشی انجام دهد. با استفاده از اقتصاد ژتونی می‌تواند یک تعدادی از آن مجازات و یا تنبیه‌هایی که برای او در نظر گرفته‌شده، را کاهش داد.

تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان‌

این روانشناسی درباره‌ تأثیرات منفی تنبیه بدنی در کودکان گفت: تأثیرات آن را از منظر گوناگون می‌توان بررسی کرد. این که کودک در چه بازه سنی قرار داشته باشد، یا جنس کودک چی باشد، یا کدام یک از والدین در چه موقعیت مکانی و زمانی این تنبیه را انجام داده باشند، متفاوت است. در قسمت اول یکی از تبعات این گونه از تنبیهات احساس شرم و نقص را در کودک به همراه می‌آورد که ممکن است نسبت به آن فرد تنبیه‌کننده پدر، مادر، مربی یا هر فرد دیگری، احساس ناکامی ایجاد شود که متعاقب آن می‌تواند خشم، پرخاشگری، و طیف وسیعی از اختلالات هیجانی و رفتاری را در ادامه برای کودک ایجاد کند.

 پهلوان‌نشان ادامه داد: یکی دیگر از واکنش‌های که کودک در مقابل تنبیه بدنی می‌تواند انجام می‌دهد پرداختن به کارهایی است که والدین به آن حساس هستند. به این روش معمولا کودکان والدین خود را کنترل می‌کنند.

وی معتقد است: در فضای یادگیری مشاهده‌ای هم کودک یاد می‌گیرد که این یک شیوه‌ای است که خانواده می‌تواند  به وسیله آن به اهدافش برسد. بنابراین او هم در ارتباط با همسالان هم‌جنس یا غیر هم‌جنس خود و یا افرادی بزرگ‌تر از خود می‌تواند به کار ببرد. شیوه‌ای برای کسب توجه و به هدف رسیدن کودک از این منظر که دیگران را مجبور کند تا یکسری کارهایی را برای او انجام دهند.

 این  روانشناس تأکید کرد: غیر از موردی که گفته شد ما شاهد یک فاصله‌گیری عاطفی هم در بچه‌ها هستیم. اگر اولین شیوه‌ خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و داد و بیدادهای همراه با آن باشد، باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم  دستخوش تغییر شود.

خشم، انزجار، تنفر، پرخاش، طیف وسیعی از هیجان‌های منفی که می‌تواند برای کودک اتفاق بیافتد برای او عادی می‌شود و به ابعاد مختلف زندگی کودک هم سرایت پیدا می‌کند.

وی در ادامه گفت: خیلی وقت‌ها ما با والدین مخصوصاً والدینی با حالت تکانشی‌تر یا سابقه اختلالات روان‌شناختی یا آستانه تحمل پایین صحبت می‌کنیم، می‌گویند که من در آن لحظه متوجه نشدم که چه اتفاقی افتاده است و بعد از آن هم پشیمان شدم. اما آن آسیبی که تنبیه بدنی حتی برای بار اول در ذهن یک کودک ایجاد کند، می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری را داشته باشد.

 پهلوان‌نشان خاطرنشان کرد: البته خود اختلال‌های روان‌شناختی یا اختلال خاص والدین در این زمینه باید ارزیابی شود، تا در نظر گرفته شود که رفتار کودک چه طرح‌واره‌ای را در ذهن والدین فعال می‌کند که با اشتباه کودک خشم عجیب غریبی در مادر یا پدر فعال می‌شود که به طبع آن رفتار فیزیکی بر روی کودک انجام می گیرد.

اگر اولین شیوه‌ی خانواده وقتی‌که کودک اشتباه یا خطایی را انجام می دهد، شیوه تنبیه فیزیکی و دادو بیدادهای همراه با آن باشد باعث می‌شود که ویژگی‌هایی مانند صبر، تحمل ناکامی یا به تأخیر انداختن ارضای نیازها در بچه‌ها با مسائل زیادی مواجهه شود که آسیب‌های آن در دوران بعدی زندگی کودک هم برای ما کاملاً مشخص است. کودک از پدر و مادر خود فاصله می‌گیرد و خلأهای عاطفی زیادی برای او به وجود می‌آید و این موضوع خیلی مواقع باعث می‌شود که ارتباط ایمن کودک با منابع دل‌بستگی اولیه او مثل پدر و مادر هم  دستخوش تغییر شود.

علت مقابله به مثل کودکان در تنبیه بدنی‌

این روانشناس کودک در پاسخ به سؤالی درباره‌ی این‌که چرا بچه‌ها وقتی مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند دقیقاً مقابله به مثل می‌کنند و همان رفتار را در مقابل والدین انجام می‌دهند، گفت: در سنین تقریباً 3تا 6 سالگی که کودکان در مرحله دوم روان‌شناختی خود هستند نیروی اراده در حال شکل گرفتن است. این نیروی اراده و آن مقاومت گرایی‌ها و منفی‌گرایی‌هایی که کودکان دارند. باعث نه گفتن‌ آنان می‌شود و در سطح جسمی هم کودک متوجه توانایی بدنی و ماهیچه‌ای خود شده است و می‌خواهند در مقام عمل این توانایی را نشان دهد تا ببیند آیا دقیقاً می‌توانند همان کار را انجام دهد.

پهلوان‌نشان تأکید کرد: به هر حال منبع الهام کودک والدین هستند تصور آن‌ها این است که اگر والد کاری را انجام می‌دهد این کار، درست است. بنابراین او هم امتحان می‌کند تا ببیند آن نتیجه‌ای که والد می‌خواهد از کودک بگیرد کودک هم می‌تواند آن نتیجه را از والد بگیرد؟ به همین خاطر است که می‌گوییم  از آنجایی که بچه‌ها مشاهده کنندگان قوی هستند و تقریبا در 5 تا 6 سال اول زندگی‌شان هم این شخصیت روانی در حال شکل گیری است، اکیدا توصیه می‌شود تا جایی که امکان دارد، گفتگوی همدلانه بدون برانگیختگی احساس شرم و نقص در کودک اتفاق بیافتد تا هیجان کودک به شکل درستی بررسی شود. البته تنبیه اصولی مانند محرومیت، تقویت منفی، جداسازی یا شیوه‌های غیرکلامی با توجه به شرایط سنی و روشی صحیح می‌تواند یکی از روش‌های کارآمد در تربیت کودک باشد.

این  روانشناس در ادامه گفت: مسئله بعدی که به شدت توصیه می‌کنیم این است که خانواده‌ها انتظارات‌شان را از کودکان در سطح متعارف، منطقی و مطلوب متناسب با سن، جنس و ویژگی‌های تحولی کودکان قرار دهند، در کنار آن پیامدهایی‌ که انجام یا عدم انجام آن رفتار، با شکل‌های مختلف به کودک گفته شود.

اصرار کودکان بر درستی اشتباهی که انجام می‌دهند

 پهلوان‌نشان در پاسخ به سوال دیگری درباره‌ مقاومت کودکان و اصرار آن‌ها بر اشتباه نبودن کارشان اظهار کرد: دلایل زیادی باعث می‌شود که کودک اصرار بر درست بودن کار خود داشته باشد. اگر کودک در بازه‌ سنی 3 تا 6 سال باشد این مقاومت و منفی‌گرایی اساسا جزو شاخصه‌های تحولی او است. والدین باید از شیوه‌های دیگر و به شکل غیر مستقیم مانند استفاده از کارتون‌ها، قصه‌ها، نمایش ها و بازی با عروسک‌ها، سعی کنند آن مفهوم را آموزش دهند.

وی ادامه داد: از دلایل دیگری که باعث می‌شود بچه‌ها اشتباهات خود را نپذیرند این است که کودک در فضای ذهنی خود این داده را دارد که من اگر الان به اشتباه خود اقرار کنم کتک می‌خورم چون قبل‌تر از این هم همین موضوع اتفاق افتاده است.

این روانشناس کودک گفت: اساسا والدین در تنبیه‌های خود به دنبال راه‌حل مسئله نیستند بلکه به دنبال آن هستند که آن احساس شرم و نقص در کودک بالا بیاد و به او بقبولانیم که تو مقصر هستی. در صورتی که صورت مسئله اصلی ما باید آن اتفاق باشد. زمانی که کودک دارد به چهره والدین نگاه می‌کند و می‌بیند که این والدین بسیار برافروخته هستند و شاید ابزار خاصی هم در دست داشته باشند. مسلما از پذیرفتن اشتباه خود اجتناب می‌کند. از سوی دیگر در دوره‌ای که کودک استقلال‌ورزی را تجربه می‌کند، آن احساس شرم  برای او آزار دهنده است. بنابراین شاید بهتر باشد در موقعیتی که هم والد عصبانی است و هم کودک پذیرا نیست. شروع به تنبیه کردن یا شکافتن مسئله نکنیم و اجازه دهیم کمی زمان بگذرد تا بار هیجانی فروکش کند.

وی در پایان با تاکید بر اینکه باید والدین تمرکز خود را روی خود اتفاق بگذارند. تصریح کرد: بچه‌ها متمرکز بر حال هستند و آینده‌نگری ندارند. ممکن است کاری را هم به اشتباه انجام بدهند. ولی واقعاً نیت عامدانه‌ای نبوده است. به این دلیل بعضی وقت‌ها کودکان می‌گویند که من نمی‌دانستم که این اتفاق می‌افتد و فقط می‌خواستم تجربه کنم. از این رو ما باید بر روی گفت‌وگوی همدلانه‌ای با کودک تمرکز کنیم و ببینیم که کودک در آن لحظه چگونه فکر می‌کرده و چه احساسی را داشته و چه هیجانی را تجربه کرده است.

انتهای پیام